De geschiedenis van de huidige vereniging begint feitelijk al in 1947 met de oprichting van volkstuindersvereniging "Leyweg 1". Toen nog bescheiden, zonder huisjes of kassen, maar naar tevredenheid van de leden met kleine opstalletjes om het gereedschap in op te bergen. Zo kort na de oorlog was er trouwens sowieso geen geld om te bouwen en moest men aan de slag met wat er voorhanden was. Bijvoorbeeld door van oude deuren en wat golfplaat een 'winkeltje' te maken waar men - tegen gereduceerde prijzen - kunstmest, pootaardappelen en zaden kon kopen. De eigenaar van deze bijzondere onderneming was de heer Marktveldt, naar wie de vereniging in 1951 werd hernoemd tot Marktveldthof.
Voor en na
Vanwege de bouwplannen van het Leyenburg ziekenhuis kregen de tuinders van de Marktveldthof eind 1966 het bericht dat de grond aan de Leyweg niet meer beschikbaar zou zijn, en moest er worden uitgekeken naar een nieuwe locatie. Gelukkig werd die in 1968 gevonden en bleek de Gemeente bereid om het terrein gebruiksklaar te maken, op voorwaarde dat de tuinleden zelf ook flink zouden aanpoten.
Zowel het terrein als de vereniging ondergingen een ware metamorfose. Langs de slootranden rondom het terrein werden zo'n 4000 bomen en struiken aangeplant en "bouwsels" van golfplaat en oud hout waren definitief verleden tijd. Daarnaast kwam er een verantwoorde bouw van kassen en huisjes onder toezicht van - ondermeer - de Bouwpolitie en de Esthetische Dienst.
Op de Marktveldthof was er altijd veel zonder vergunning gedaan, in het nieuwe, hernoemde Florence Nightingale volkstuinenpark zou men zich voortaan keurig aan de regels houden.
VTV Florence Nightingale
De naamgeefster van de vereniging werd in de beginjaren van de vernieuwde vereniging eer aangedaan door het organiseren van een jaarlijkse Bloemendag. Op deze dag werden er bloemen gebracht naar bejaarden, zieken en alleenstaanden en werden bewoners van verzorgingstehuizen in de omgeving naar het tuinenpark gebracht voor een gezellige lunch en een mooie rondgang langs de tuinen.
